Polityczny dramat z Francji. Zamglona historia ministra transportu nie tylko z perspektywy politycznego bagna, ale również jego zmęczenia. Dodatkowy plus za psychodeliczny początek i enigmatyczną jak przesłanie filmu muzykę.
Miesiąc: kwiecień 2017
5/10 | Człowiek z kosmosu (2012, org. Earthbound)
Ma to jakiś urok w sobie, jednak nie spodziewajcie się cudów. Braki budżetowe nadrobiono klimatem. Sama historia jednak, tyle nieoryginalna, co rżnąca z różnych innych filmów, ze szczególnym akcentem na fascynację autorów Supermenem. Na początku aspiruje do niezłej sci-fi intrygi, by potem dawać nadzieje na niezły dramat psychologiczny, by okazać się komediowym sci-fi dla mas….
8/10 | Rząd S01 (2010, org. Borgen)
„Polityka jest wojną bez rozlewu krwi, a wojna jest polityką z jej rozlewem” – Mao Zedong. To motto jednego z odcinków tego świetnego, duński serialu politycznego może być równie dobrze podsumowaniem całego pierwszego sezonu. Nikt nie jest dobry, nawet ten co dobry jest. Wszyscy kłamią i grają. Słowem – polityczne bagno i rezon na życie…
#krótko: 5/10 | Solaris (1972)
Zbyt teatralne, rozciągnięte i dalekie od książki. Z przykrością odnotowuje że również nudne. Ale fan gatunku warto by zapoznał się z innym podejściem do sci-fi. Dość groteskowa, ale również intrygująca scena jazdy po autostradzie przez miasto, która w założeniu miała chyba epatować nowoczesnością, ale już nawet jak na 1972 roku taka nie była. Ja się…
Pucz (2017)
Obejrzałem właśnie „Pucz” w reżyserii Ewy Świecińskiej, najnowszą, głośną – i co chyba najistotniejsze – nagłą produkcji TVP. Początkowo film streszcza wydarzenia które miały miejsce w sejmie i jest to dość uczciwie pokazane, choć widać również intencjonalność w dobrze niektórych fragmentów. Faktem jest że zwolennicy PIS i teorii jakoby to był zaplanowany, tytułowy „pucz” nie…
#krótko: 7/10 | The Babadook (2014)
Na pewno ma klimat. Na pewno uderza w oldschoolowe podejście do horrorów. Akcja jest nieśpieszna, a autorzy stawiają wszystko na jedną kartę – paranoję. Do tego ten dzieciak faktycznie przerażający. Jeśli lubisz nowoczesne horrory, na pewno nie jest dla Ciebie. Nawet jakoś super nie straszy. Ale paranoja głównej bohaterki robi robotę.
#krótko: 9/10 | Niemożliwe (2012, org. Lo Imposible)
Mocne. Bardzo mocne. I choć wydaje się naiwne, nierealne, wreszcie „niemożliwe” to jednak oparte na faktach. Wzruszające. Do tego świetnie zrealizowane i niebanalne – czego nie ukrywam się spodziewałem. Dodatkowy punkt za świetną rolę Naomi Watts.
#krótko: 6/10 | Po prostu Jim (2015, org. Just Jim)
Zbyt chaotyczny i nierówny, jakby twórcy nie mogli się zdecydować co chcą osiągnąć. Na uwagę zasługuje za to praca kamery oraz warsztat aktorski. Można obejrzeć, ale reżyser, scenarzysta i główny aktor w jeden osobie nie wykorzystał potencjału. Duży plus za klimat przenikający się w rolach i zdjęciach.
8/10 | Sully (2016)
Wszyscy znamy historie kapitana Sullenberger i doskonale wiemy że jest bohaterem. Co z takim motywem robią twórcy filmu? Przez całą opowieść „Sully” przeżywamy depresyjną wizję – a może jednak wodowanie to był błąd? Może zbytnie ryzyko? I te przyziemne związane z potencjalnym utraceniem zawodu i emerytury. Oczywiście to film z happy endem, który zresztą stanowi…
9/10 | Imperium Słońca (1987, org. Empire of the Sun)
Od pierwszej do ostatniej minuty tego filmu największe wrażenie robią zdjęcia. Sugestywne, poetyckie i potężne – Allen Daviau brawo. Drugi atutem są niewątpliwie kreacje aktorskie. Od młodego Christiana Bale, przez jak zawsze rewelacyjnego Johna Malkovicha, po Nigela Haversa czy Joe Pantoliano. Historia w ukazana filmie porywa mimo naiwnej perspektywy młodego arystokraty w świecie wojny, jednak…